Iedereen maakt het een aantal keer in z’n leven mee. De noodrem. Een gebeurtenis waardoor alles even stil komt te staan. Volledige focus op één gebeurtenis. Het zijn soms prachtige ervaringen. En soms heel verdrietig. Maar er valt altijd iets uit te halen.
Het mooiste verpeste stapavondje ooit
Voor mij kwam die noodrem op 2 maart om 18:15. Ik stond in de Chin Chin Club op de verjaardag van mijn beste vriend. Het zou een bonte avond worden. En dat werd het. Maar niet op de manier zoals ik vooraf verwachtte.
Mijn hoogzwangere vriendin appt me. Er is iets aan de hand, voelt ze. We bellen de verloskundige. Die stuurt ons naar het ziekenhuis. Zes uur later sta ik met mijn zoon in mijn handen. Anderhalve maand te vroeg geboren. Het mooiste verpeste stapavondje ooit.
Onze zoon deed het goed maar dankzij zijn ambitieuze vroege komst moest hij in het ziekenhuis blijven. Wij checkten in bij een hotel tegenover het ziekenhuis. Alles ging vanaf dat moment van tafel. Werk, etentjes, verjaardagen, belastingaangiftes. Tweeënhalve week bezochten mijn vriendin en ik onze zoon. Urenlang. Dagenlang. Volledige focus zonder ruimte voor randzaken. Over een noodrem gesproken.
Kijk eens naar buiten
Hoe stressvol en intens dit soort momenten zijn; ze bieden een unieke kans. Als alles immers van tafel is geveegd, staar je op dat moment naar een lege tafel. Waar je alle prioriteiten, waarden en aannames opnieuw op kan leggen.
De noodrem schept een afstand tussen jou en het hamsterwiel der dagelijkse sleur. Die sleur die je zoektocht naar een hogere ambitie vaak ietwat verlamt. Het is moeilijk om tussen een volle inbox, tachtien meetings en honderdmiljoenmiljard koffietjes grotere zingevingsvragen te vinden. Laat staan te beantwoorden.
Het zijn de grote vragen met nog grotere antwoorden. Antwoorden die wellicht te vinden zijn in het oog van de storm. Wat doe je op dit moment? Ben je daar gelukkig mee? Wat heb je momenteel in je leven? Wat heb je niet? Wat wil je? En zet je de juiste stappen om daar te komen?
Dus als je leven op de noodrem gaat, kijk dan eens naar buiten. Wellicht liggen daar de antwoorden die je zoekt. Nu moet ik rennen. Mijn eigen noodrem heeft kennelijk een persoonlijke storm in z’n broek gedaan.
